Duursport

Er zijn mensen die graag hard fietsen. Er zijn mensen die het leuk vinden om een berg op te fietsen. Maar daar ben ik niet zo goed in. Ik vind het juist leuk om lang te fietsen, daar ben ik goed in. Als iedereen moe begint te worden, ben ik juist lekker warm gereden. Snelheid kom ik vaak te kort, nog een klein (uh groot) puntje van ergernis, maar daar wordt aan gewerkt.

Na de zomervakantie ben ik begonnen met hardlopen. Ik moet toch sporten in de winter, wil ik niet met een slechte conditie in het voorjaar starten op de fiets. De eerste lange tochten staan tenslotte al voor maart gepland. De winters in de sportschool waren me niet zo best bevallen, ben niet zo’n binnen sporter. In september begonnen met een cursus van Start-to-Run. Mijn loopervaringen uit het verleden waren niet zo best. Na 100meter al kramp was het eerste wat me te binnen schoot toen ik nadacht over lopen. Maar, ik ben inmiddels een stuk lichter en mijn basisconditie is veel beter dan een paar jaar terug, dus wie weet, zou het nu wel goed gaan. En het ging goed. De 3km testloop na 6 weken Start-to-Run liep ik in 17:50min. Voor mij een supertijd, gezien de 6 weken dat ik bezig ben. Heerlijk het lopen! Geen vervanging voor het fietsen, maar een goede 2^e. Na deze 6 weken ben ik doorgelopen met een schema van de Dutchrunners, gezellig met Renate Wennemars op de telefoon. Grappig zoals ze steeds zegt dat ik het “hartstikke goed doe”, je kijkt niet eens mee, denk ik dan, misschien lig ik wel gezellig naar je te luisteren op de bank.

Toen ik begon aan het schema, had ik al de Dijkencross in Pannerden in mijn hoofd, een leuke wedstrijd dicht bij. Dus 21 december stond ik samen met mijn man (die inmiddels ook is besmet met het hardloopvirus) aan de start voor mijn 1^e 5km. Maar ik ben een duursporter merk ik nu. Ik kan niet zomaar hard lopen en mezelf vol geven. Al de eerste kilometer ben ik bezig met de laatste. Voorzichtig lopen, wel een redelijk tempo, maar heel veilig. Voordeel is dat ik heel stabiel kan lopen. Begin ik met een bepaalde snelheid, dan eindig ik daar ook mee. En of ik nu 5 of 10km moet lopen maakt niet uit. Ook met lopen heb ik wel een paar kilometer nodig om lekker op gang te komen.

Maar wat ik dus niet kan als duursporter, is mijn grenzen zoeken. Net iets harder lopen dan mijn comfortzone.  Dus op 21 december liep ik de 5 km in de nette tijd van 32:09 min, waarbij ik de hele weg een hele constante 10km/uur heb gelopen. Het was leuk om een wedstrijd te lopen. Bij het fietsen hebben we ook tijden, niet echt het wedstrijdelement. Maar ik moet dus wel leren om uit mijn comfortzone te stappen. De eerste kilometer niet zo bezig te zijn met die laatste J. Zien waar het schip strand, door de pijn heen gaan. De pijn die ik ook bij de lange afstanden fietsen ervaar. De pijn die komt, maar waar je jezelf doorheen kan slepen, zodat je daarna met extra, vernieuwde energie weer door kan. De pijn waar je sterker uit komt.

Zondag wil ik opnieuw de Dijkencross lopen. Eens kijken of ik mijn comfortzone kan verlaten en de pijn kan zoeken en uiteraard mijn 1^e PR kan verbeteren.