Zwolle 400km

Vrijdag avond 22 mei stond ik om 20:00 uur klaar aan de start van het 400km brevet van Zwolle. De velo’s waren snel uit zicht en de rest van de groep reedt in een zeer aangenaam tempo van zo’n 28km/uur. Ik zat me te verbazen, dit is toch Zwolle, het Noorden van het land waar iedereen altijd hard rijdt…. Maar ik kon er niet over klagen, dit beviel me wel. Na 25 km zag helaas iemand het licht en trok het temp omhoog naar 31/32 km/uur. Niet echt een tempo waarin in met plezier 400km fiets. Dus na een tijdje achter de groep aanhangen vond ik het wel genoeg. Na 90km vond ik Leo bereidt om samen met mij ’s nachts op een schappelijker tempo door te rijden. Ik heb wat angst om alleen te rijden in de nacht. Al om 24:00 uur bereiken we het eerste stempelpunt in Leeuwarden, 111 km. Het lijkt minder donker dan vorig jaar, van vorig jaar herinner ik me alleen heel veel donker. Nu is er wel wat te zien.

We rijden een tijdje langs het kanaal en ik zie een perkje met stenen waar ik prima even kan zitten. We hebben er inmiddels 160km opzitten en het is 2:30uur. Eetpauze roep ik naar Leo, maar die ziet, als ervaren randonneur, een mooi terrasje aan de overkant van het kanaal in Zuidhorn. Het Veerhuis, ziet er gezellig uit, wel gesloten, helaas. Maar alle stoelen staan uitnodigend voor ons klaar. Ik zet mijn eigen proviand op tafel en geef mijn benen de nodige rust. 

Leo besluit te gaan slapen, maar daar vind ik het iets te koud voor, bovendien heb ik echt geen slaap. Hij creëert een mooi slaapplekje van 2 stoelen en is snel vertrokken. Na 20 min geef ik aan graag door te rijden. Leo heeft teveel last van slaap en blijft nog even achter. Nog 20km naar Groningen.

In Groningen (180km, 3:30uur), na een bak koffie en even de benen strekken bij de benzinepomp die ons stempels verstrekt, wil ik bijna verder rijden als er nog een randonneur aankomt. Hmmm, gezelschap, altijd goed. Ernst zegt dat hij inmiddels zonder verlichting rijdt, hij heeft alleen wat ledjes op de fiets om gezien te worden. Ik heb nog een goede lamp. Dus we gaan samen verder. Het valt tegen de accuduur van mijn lamp. Rond half 5 is hij leeg. Ik zat in Groningen te twijfelen, wel of geen batterijen wisselen, maar ik had geen zin in het gepruts met de lamp en dacht dat ik de ochtend wel zou halen. Maar het begint om half 5 al een beetje licht te worden.

Door naar Emmen, af en toe een korte stop. Lekker ontbijtje op een bankje langs het water. Heerlijk altijd in de ochtend. De slaap slaat nu wel een beetje toe, altijd een moeilijk moment als de zon weer op komt. Iets voor 8 bereiken wel Emmen. Helaas de Mac is nog dicht, toch maar terug naar de benzinepomp waar we al gestempeld hadden voor een sanitaire stop. Daarna begint het te regenen. Waar het bijna overal in het land droog lijkt te zijn, rijden wij in een steeds harder naar beneden komende regen. Mijn redelijk waterdichte jasje verruil ik later toch maar voor een regenjack. Het is koud, volgens mij ben ik ook niet zo gezellig. Het is wel mooi fietsen door de bossen in het Duitse stukje van de route. We schuilen nog even in een hutje langs de kant van de weg. Ik ben nat en koud en heb geen zin meer.

Tegen half 12 bereiken we Hengelo. Jee, wat is Hengelo groot. We waren Hengelo alweer uit en nog geen van der Valk gezien. En toen reden we Hengelo weer in, jippie, eindelijk een controle die geen benzine verkocht. Nat en verzopen lopen we de receptie bij van der Valk binnen en gelukkig, behalve een stempeltje, mochten natte en vieze fietsers ook plaats nemen in het restaurant. Even lekker eten, zitten, opwarmen en beetje drogen. Hier was ik aan toe! Buiten begint een voorzichtig zonnetje door te komen.

Weer uitgerust starten we voor de laatste loodjes, 75 km, over de Sallandse heuvelrug. Een mooi gebied en het is droog, wat wil een fietser nog meer. Helaas is het tempo er een beetje uit, het waait hard en vanuit een verkeerde hoek. Dus het is flink bikkelen tegen de wind in. Moe en voldaan komen we uiteindelijk om 16:33 uur in Zwolle aan. Terug in de auto kan ik mijn ogen niet meer open houden. Valt niet mee om een nacht door te fietsen. Maar na een lekkere maaltijd thuis, vroeg naar bed, sta ik de volgende ochtend weer aan de start bij de TC de Liemers om even rustig uit te rijden. Eigenlijk is deze tocht me 100% mee gevallen. De volgende ochtend geen spierpijn, geen zadelpijn, wel wat vermoeid, maar dat kan ook niet anders.

Op naar de 600km die start as zaterdag 9:00 uur, ook weer in Zwolle. Dan laat ik mezelf niet gek maken en ga gewoon vanaf het begin rustig fietsen, dan maar in mijn eentje. Maar hard fietsen in het begin, breekt me de laatste kilometers zo op. Wel spannend, in het donker door Sauerland. Ik heb nog nooit in Sauerland gefietst. En daarna, als ik natuurlijk ook dit brevet gehomologeerd krijg, kan ik me definitief inschrijven voor PBP.