Brevet 600km Mooi Nederland (7 en 8 juli 2018)

7 juli 2018, 8 uur 's ochtends, de start van 600km brevet met de toepasselijke naam Mooi Nederland, want tijdens dit brevet kom je zoveel mooie gezichten van Nederland tegen. Ik heb deze route is 2013, 2014 en 2015 al gereden, dus de route is redelijk bekend. Ieder jaar met zijn eigen moeilijkheden. Vorig jaar heb ik geen brevetten langer dan 300km gereden, dus ik zie er best tegenop. De tas gepakt met redelijk wat eten en warme kleding voor de nacht. Verder beloofd het mooi en misschien wel iets te warm weer te worden.

Het start lekker, oostenwind in de rug en we vertrekken door Brabant, met stukjes België, richting Zeeland. Het groepje rijdt lekker, maar als ik op mijn hartslagmeter kijk, zie ik dat ik eigenlijk wat te snel ga. Ik had me voorgenomen om dit keer netjes in mijn zones te blijven, zodat ik dag 2 ook nog een beetje tempo kon rijden. Dus ik laat me uit de groep zakken en rij rustig verder. Voor 12 uur heb ik de eerste 100km er al op zitten, dus het schiet best op. Op het controlepunt in Zundert, vul ik mijn water bij en drink ik wat en rij ik lekker verder. Het begint al zonnig te worden.

Veerpond Rozenburg

De tweede etappe loopt door Zeeland. Heerlijk fietsen langs de Westerschelde, Zeeland is zo mooi als je in het Oosten van het land woont. Het gaat nog steeds redelijk met de wind mee en om 15:00 uur zit ik aan een kop soep in Wilhelminadorp, 167 km. Het is warm, doordat ik constant in de zon rij, loopt de temperatuur op mijn tellertje op naar 35 graden. Vanaf nu zal de wind minder gunstig staan, zeg maar gerust ongunstig, maar ondanks dat ik redelijk wat mede-randonneurs tref, besluit ik op mijn eigen tempo door te rijden. De Zeelandbrug is zwaar, maar ik kan een eindje schuilen achter een elektrische fiets :) dat scheelt een heel eind. Daarna de Brouwersdam. Het is inmiddels zo warm dat ik verleidelijk kijk naar iedereen die aan het zwemmen is. Ik heb nog nooit zo naar zwemmen uitgezien tijdens het fietsen. Onderweg stoppen voor een foto controle in Ouddorp, bij de uitkijktoren. Pondje bij Rozenburg blijft een attractie voor mij als Oosterling, met die grote zeeschepen die langs varen.

Daarna door richting Delft, waar we bij JePe thuis worden verwelkomt met eten en drinken. 20:30 uur, 264 km gereden, dus bijna op de helft. Lekker even uitrusten in de tuin. Zijn buurvrouwen hadden bakken vol macaroni gekookt en dat ging er wel in. Er wordt gemopperd op de wind, maar zolang ik rustig op mijn eigen temp door rij, valt het allemaal best mee. Ik kom erachter dat ik 2 fouten heb gemaakt met inpakken, reflectiehesje vergeten en achterlicht niet gecontroleerd, die is dus leeg. Reserve lichtje op de fiets gemaakt en weer verder. De wegopbreking in Delft was even lastig, een brug waar je niet overheen kan is altijd puzzelen. Ja, ik weet, als je beter oplet zie je dat er ook een omleidingsroute is, dus na even puzzelen zaten we weer op de juist route. Inmiddels rij ik samen met Wil. In de nacht zit ik liever niet alleen.

Na de fotocontrole bij Wassenaar 288km begint het lekker af te koelen, ik trek een warmer jackje aan. Lekker de duinen door. Leuk met al die kustdorpjes vol levendigheid, afgewisseld met de rust in de duinen. Bij Noordwijk is het lastig, we mogen niet over de boulevard ivm een evenement. Door de agente werden we gewaarschuwd: hele boulevard lopen en niet op de fiets stappen na een paar meter. Dus we pakken maar de hoofdstraat. In het donker en de duinen is het lastig om weer op de track terug te komen, maar het gaat goed.

Veerpond over Noordzeekanaal 

bij Spaarndam om 1 uur 's nachts

Op 340 km zit er een 24 uurs benzinepomp, wat een gezelligheid daar om 1 uur in de nacht, al die verdwaalde fietsers. Tegen half 4 bereik ik de 24uurs pomp bij Berkhout. Veel last slaap gehad de laatste 2 uur en daardoor ging het tempo flink omlaag. Wil ben ik ergens verloren, die had waarschijnlijk een bankje nodig om even te slapen. Maar het wordt zo weer licht en het grootste deel van de nacht ben ik niet alleen geweest. Ik klamp weer aan bij andere fietsers, maar op de Houtribdijk rij ik weer alleen, alleen met heeeeeeel veel vliegen. Ze zaten overal, ik kon niet door mijn mond ademen en ze kropen overal tussen. Alsof je door een regenbui van vliegen rijdt. Als zwarte zwermen hingen ze boven de dijk en kon ik me verheugen op wat er weer aan ging komen. Om 6 uur bereik ik de andere kant van de dijk en heb ik eerst de vliegen overal uitgeveegd.

Om half 7 denk ik een ontbijt te kunnen bestellen bij de MacDrive. Vertellen ze dat je pas vanaf 7 uur een ontbijt kan bestellen. Maar blijkbaar was een hongerige fietser op dit tijdstip wel een reden om een uitzondering te maken. Dus even later zit ik lekker aan een egg-burger en croissantje met warme choco. Bij vliegveld Lelystad was weer een wegopbreking. Gewoon de bordjes van de omleiding volgen werkte prima, maar ik hoorde dat niet iedereen de weg makkelijk kon vinden. Daarna weer wat gezelschap van 2 randonneurs, hielp goed om het tempo weer wat omhoog te krijgen, want soms zat ik een beetje te suffen op de fiets. Tussen Lelystad en Harderwijk ging het even mis. Op een smal weggetje remde de voorste fietser heel hard, nummer 2 ook en ik was net niet snel genoeg, dus ik lag in de brandnetels. Alles viel mee, maar misschien kan ik beter alleen rijden als ik moe ben en mijn reactievermogen wat minder is.

9:15 uur ben ik in Stroe, 481 km op de teller, wat een afstand. Ik maak me een beetje zorgen om de controle in Nijmegen omdat daar een wielerwedstrijd aan de gang is. Stroe-Nijmegen is nog best pittig, het gaat een beetje op en af op de Veluwe en dan uiteindelijk een pittig klimmetje naar Berg en Dal. Had een wielrenner commentaar op mijn slakken-klimtempo... heb teruggeroepen of hij er ook al 540 km op had zitten (kreeg een verbaasde blik). Ik was al trots dat ik netjes fietsend boven kwam. Maar ik ben inmiddels best moe door slaapgebrek en vooral verveeld van het op de fiets zitten. Moet mezelf vooruit slepen.

Lekker poffertjes gegeten in Berg en Dal en kon rustig tussen de wedstrijden door afdalen richting Well. Het is zwaar het laatste stuk, die eerste 100km zijn altijd makkelijker dan de laatste 100. Fysiek ben ik niet echt moe, maar kan de motivatie om te fietsen slecht vinden. In Duitsland voor Well zitten nog een paar kleine klimmetjes. Ik stop wat vaker, maar kan nog redelijk tempo vasthouden, dat was mijn doel. Na Well is het nog een klein stukje en na 32 uur en 1 minuut ben ik moe en voldaan binnen in Merselo. Door alle omleidingen was de gereden afstand 610km.

Maar wat een roteind is 600 km eigenlijk :) En wat was het verschrikkelijk warm, het water was niet aan te slepen. Op naar Merselo-Verona volgende maand. Nu, een weekje later zie ik het wel weer zitten, maar na aankomst in Merselo moest ik er niet aan denken om vanuit Merselo 1200km richting Verona te fietsen. Pijn is snel vergeten, de mooie dingen blijven hangen.