Brevet de Veenkolonieën (400km)

Het is alweer even geleden, maar hier het verslag van een rondje Zwolle, Leeuwarden, Groningen, Emmen, Hengelo, Zwolle van 22 April 2016.

Het blijft gek, 's avonds om 8 uur starten aan een toertocht. Na het eten en de zwemles van Rianne rijden we richting Zwolle. De kinderen willen graag mee, dus de auto zit vol. In Zwolle is het een drukte, zo'n 35 deelnemers, toch een behoorlijk aantal. Precies 20:00 uur staat iedereen uitgedost aan de start, het belooft een koude nacht te worden. De laatste dagen was het zulk lekker weer, dus het voelt vreemd om alle winterkleding weer uit de kast te trekken. En zelfs aan de start is het nog warm. Pas op het laatste moment kan ik besluiten wat ik aan ga doen en nog zit ik te wisselen. Dikker veiligheidshesje voor de nacht, extra lange broek mee (niet gebruikt), voldoende laagjes kleding, liever teveel dan te weinig. Ik heb het zelfs later in het seizoen nog koud gehad 's nachts.

Vorig jaar heb ik tijdens dit brevet een behoorlijk eind alleen gereden in de nacht en dat beviel me slecht. Het is allemaal zo verlaten, zeker in het hoge Noorden. Dus mijn plan: mooi groepje uitzoeken en in elk geval meerijden tot Groningen en het liefst Emmen. Het fietsen gaat goed, een hele korte stop bij de geheime controle en in een ruk rijden we naar Leeuwarden (110 km). Het tempo gaat lekker, de Noordwestenwind die we tegen moesten hebben viel mee. Koud is het wel, maar mijn kledingkeuze is goed. Even wat eten en door naar Groningen.

De etappes zijn nu wat korter. Het is saai fietsen, maar met de volle maan valt er af en toe nog wat te zien. Heerlijk om niet alleen te rijden. Vlak voor Groningen krijg ik last van mijn maag, te weinig gegeten. Ik ben niet zo handig in eten op de fiets en probeer bij iedere plaspauze van de mannen snel wat eten naar binnen te werken, maar dat was blijkbaar niet voldoende. Bij de benzinepomp in Groningen nestel ik me in een hoekje op de grond en heroverweeg mijn plan. Het tempo ligt net te hoog, of misschien is het wel te wisselend, of het is mijn slechte maag, maar doorfietsen met de groep zie ik niet zitten. Dan toch maar alleen verder. Gelukkig zitten er meer in de lappenmand, dus ik krijg gezelschap van Henk en Jurrian, gedrieën rijden we na een iets langere stop door. Nog niet op de helft, ik zie het somber in. Even later pikken we Jan op, die een bushokje had gevonden voor een dutje. De wind (voor zover die er is), zou gunstig moeten zijn, maar veel profijt hebben we er niet van. Niet klagen, want last hebben we er ook niet echt van gehad de eerste 100km.

Rond 6 uur begint het licht te worden. De mooiste momenten om te fietsen, de zwarte lucht die langzaam blauw lijkt te kleuren, de vogels die wakker worden. Het is echt koud, ik denk toch nog tegen het vriespunt, het beloofde zonnetje mag van mij snel doorbreken. Om iets voor 8 uur zijn we in Emmen, de Mac Donalds is nog net niet open. Dus ik eet nog wat uit mijn tas en we rijden door naar Hengelo, ik verheug me op een restaurant waar ik even warm op een echte stoel kan zitten en iets lekkers te eten kan bestellen, maar Hengelo is nog een eind weg. Het weer is wisselend, af en toe regen, af en toe hagel en soms een beetje heerlijke zon. In de buien is het erg koud, maar in het zonnetje is het snel lekker.

We ploffen neer bij een bushokje (oh nee, ik plof neer en ik geloof dat de mannen zien dat ze me even niet meer vooruit kunnen krijgen). Jan staat lachend een foto te maken, wat blijkt: halte fietsbus staat er te lezen boven het bankje waar ik niet meer vanaf wil. Hmmmmm, fietsbus, het lijkt me wel wat. Hierna hervind ik mezelf weer, mijn maag is rustiger, ik kan weer eten. De fietspaden daarentegen zijn hopeloos, lijkt wel alsof we in België fietsen. Ik rij graag op het fietspad, maar ik wijk steeds vaker uit naar de weg. Het in renovatie zijnde fietspad in Duitsland, zal er volgend jaar wel prachtig bij liggen. Mooi voor de lunch bereiken we Hengelo. Lekker wat eten bij Van der Valk! Daar knap ik echt van op. Ondertussen komen er nog wat andere randonneurs binnen.

En dan op voor het laatste stuk, helaas is de wind nu wel goed aangetrokken en hebben we een straf windje tegen richting Zwolle. Ik voel me geweldig, heb ik eindelijk profijt van een lange winter in mijn eentje tegen de wind in bikkelen. Lekkere cadans en doortrappen. Om de beurt kopwerk en het gaat gestaag vooruit. Regelmatig even een korte stop en dan met hernieuwde energie weer verder. Altijd bijzonder om te ervaren hoe snel je hersteld. De zwarte wolken boven Zwolle nodigen niet echt uit om richting Zwolle te rijden, het ziet er soms erg dramatisch uit. Moe en voldaan kan ik om 17:00 uur mijn stempelkaart weer inleveren. Exact 21 uur over het brevet gedaan, effectieve fietstijd: 16:46:51 uur.