Onderweg van Lelystad naar Harderwijk |
Vrijdagavond 27 mei 2016, om 20:00 uur start ik in Merselo
aan het rondje "mooi Nederland". De laatste echt lange rit voor de
Dutch Capitals Tour in juli. Deze 600 km heb ik al 2x eerder gereden, met
slechtere weersverwachtingen en minder kilometers in de benen. Denk ik er nu te
makkelijk over? Hoe je het ook draait, 30/40 uur op de fiets is een eind, een
heel eind.
Zoals vaak, ga ik weer te snel van start, de eerste 150 km
wind mee van Noord Limburg naar Zeeland. Volgens planning dus te vroeg in Goes.
Er staat een gemiddelde van ruim 26 op de teller. Ik zou beter moeten weten.
Vervolgens vergeet ik in Goes bij de stop mijn batterijen van de GPS te
wisselen, dus na nog geen half uur op de fiets mag ik stoppen. Ik fiets vanaf
hier alleen verder. De Zeelandbrug over, pffff, wat een eind met wind tegen. Ik
herinner me een jaar dat ik hem over vloog. Maar, denk ik, wind tegen tot
morgenochtend in Hoorn en daarna wordt het beter (wens van de gedachte). Het
weer is goed, toch een van de eerste keren dit jaar dat ik kort-kort kan
rijden. De zonnebrandcrème kan weer uit de kast. Mooi fietsen in Zeeland, langs
Brouwersdam (wind), mooie beelden met de vliegers boven zee. Op naar Delft. Een
tussenstop om wat te eten, inmiddels reed ik met Jurian, die zijn eerste 600
wil rijden. Samen is het goed te doen met de wind, maar het tempo is niet meer
om over naar huis te schrijven, het is zwaar met de wind, die eigenlijk niet
eens zo hard is in vergelijk met 2013 en
2014.
Pondje bij Rozenburg |
De nacht is saai en Jurian heeft het zwaar. Voor Berkhout
besluit Jurian dat het genoeg is. Hij rijd mee naar de benzinepomp en belt zijn
hulptroepen. Hij heeft bijna een mooie 400 km gereden en ik mag er nog 200. Niet
aan denken. Hoopvol vervolg ik mijn tocht, het wordt licht, het koudste deel
van de nacht ligt bijna achter me en denk ik heel hoopvol, het zal toch een
keer klaar zijn met de tegenwind. Het waait niet enorm hard, maar ik ben er
klaar mee. Ik draai de Houtribdijk op en kom bedrogen uit. Wind tegen. Ik
probeer met Jan mee te rijden, maar het wil niet meer. De dip is te groot, de
nacht was te lang en ik ben moe en heb pijn. In een slakkentempo vervolg ik de
30 km dijk en trotseer ik de wind. De DCT schrijf ik al af, als dit al ver is,
hoe wil in dan 1425 km volbrengen?
Vanaf mijn bankje kijk in naar de Batavia |
In Lelystad plof ik neer op een bankje en
overweeg ik mijn opties.Zal ik stoppen? Het is nog een eind en mijn dip wil
niet verdwijnen. Ik bel naar huis en stap gewoon weer op de fiet. Wat is deze
600 km zwaar! Bij de (gesloten) Bataviawerf mag ik gebruik maken van een toilet,
wat heerlijk dat er mensen zijn die van regeltjes af willen wijken als je
vertelt waar je mee bezig bent. Dat geeft nieuwe energie. Ik besluit dat ik een
keuze heb, stoppen of doorgaan. Maar doorgaan betekent ook gaan fietsen,
doorfietsen, want in dit sukkeltempo moet ik nog langer op mijn pijnlijke
zitvlak doorbrengen. Ik verhoog mijn tempo, stop op een mooi plekje voor een
ontbijtje en fiets weer door.
Ontbijtplekje in Harderwjk |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten