Zaterdagochtend half 9
sta ik klaar voor de start van het 300km brevet in Zwolle. Een vlakke rit door
het mooie Friesland. Zwolle is zeer geliefd bij de Velo-rijders en verder is
mijn ervaring dat er hard gefietst wordt, niet helemaal mijn tempo dus.
Na de start merk ik al
snel dat ik de voorste groep niet bij kan/wil houden. Ruim 30km per uur, dat
red ik geen 300km. Dus ik laat me terugzakken. Er fietst weinig achter en ik
rij in mijn eentje verder. Ik denk dat ik het niet erg vind om alleen te rijden,
door alle drukte thuis zit er nog zoveel in mijn hoofd wat ik een plekje moet
geven. Bovendien is de rit naar het noorden met een wind uit het zuidwesten
geen straf. Ik probeer een rustig stabiel tempo te gaan rijden, rond de
27km/uur en met de wind mee wat harder. Het is mooi fietsen, af en toe wat
kleurige bollenvelden, de fruitbomen mooi in bloei. Heel veel schapen en
lammetjes. Mooie meertjes. Het eerste controlepunt zit op 97km, bij Terherne,
het dorpje bekend van de Kameleon.
Ik stop neem een korte stop van 25 min om wat te drinken en te eten. Een
rijgemiddelde van bijna 26km/uur, netjes. De regen is inmiddels redelijk
gestopt, de eerste 100km waren nat! En die wind viel tegen, ik had gedacht daar
meer profijt van te hebben.
Daarna door naar Holwerd,
we moeten stempelen bij de bootterminal naar Ameland op 156 km.
Het rijdt nog steeds
lekker. Het was gelukkig droog. In de rij tussen de mensen die een kaartje
kopen voor de boot, haal ik mijn stempeltje. Daarna eet ik rustig op een bankje
wat brood en een banaan. Af en toe kom ik onderweg wat andere randonneurs
tegen, als ze een lekke band hebben, daarna rijden ze me weer hard voorbij. Groot
is de achterhoede niet. Na een klein kwartiertje stap ik weer op de fiets. Het
gaat nog steeds lekker.
Maar dan gaat het fout, mijn
snelheid is er totaal uit. De volgende etappe naar Appelscha zit ik aan een
gemiddelde van 19 km/uur. Ik denk dat na zo lang fietsen het toch zwaar wordt
om alleen te rijden. Ik begin zelfs tegen mezelf te praten :). Misschien is een muziekje mee toch wel handig,
de stilte begint een beetje te stil te worden. Als je samen rijdt, hou je
automatisch het tempo wat hoger. Nu lijk ik soms gewoon te slapen en vergeet ik
te trappen. De wind staat minder gunstig, maar echt zware tegenwind heb ik
niet. Alles zit tegen, moet ik naar de toilet, kom ik echt geen café tegen. De benzinepomp langs de weg blijkt een onbemande, en alles is open tussen de
weilanden. Wil ik eten, geen eettentje. Uiteindelijk kom ik een snacktent tegen
waar ik een broodje kan eten. Maar die viel niet goed, de rest van de weg had
ik last van mijn maag. Zo’n 10km voor Appelscha loopt ook nog eens mijn band
leeg. Een band wisselen kan ik wel, maar ik kan niet zeggen dat het echt heel
soepel gaat. Heb ik een mooie pomp met een High Pressure knopje erop, heb ik geen
idee hoe ik hem op de stand kan zetten (hmmm, straks toch even opzoeken). En
een voorwiel (een gelukje) in de fiets zetten als er een zware achtertas op de
bagagedrager zit is niet handig. Voortaan tasje eraf halen, want nu vloog mijn
fiets alle kanten op. Met mijn laatste moed sleep ik mezelf naar Appelscha.
Zeker een kwartier vertraging door de lekke band. Ik bestel daar cola en een
kop soep. De soep eet ik half op, ik weet dat ik moet eten, maar mijn maag
denkt er anders over. Nog 65 km, “als je het snel zegt, lijkt het nog maar een
klein stukje”, maar het is gewoon nog een dikke 3 uur op de fiets als je niet
meer door wilt trappen.
Het is inmiddels half 9,
de verlichting in orde gemaakt op de fiets. In Appelscha kwam ik Jan tegen en
met hem ben ik verder gereden. Alleen fietsen prima, maar liever niet in het
donker. Zo met zijn tweetjes lijkt het tempo weer iets omhoog te gaan. In het
donker kan ik niet op mijn tellertje kijken, dus ik rij op gevoel. Soms rijdt
Jan voor, soms rij ik voor. Het tempo is in elk geval wat beter als de laatste
etappe. Moe kom ik om 23:45 uur in Zwolle aan. De tijd is best netjes, 15 uur
en 15 minuten, maar echt tevreden ben ik niet over de 2e helft. En op dit moment twijfel ik of ik die 1200 km van Parijs-Brest-Parijs wel kan rijden. Eerst maar even de vermoeidheid laten zakken.
