De voorbereidingen voor
Parijs Brest Parijs verlopen redelijk. Ik mis soms tijd om te fietsen, of eigenlijk ben ik te druk met andere dingen om tijd te maken om te fietsen. Dus nog even goed
mijn best doen om met zoveel mogelijk kilometers in de benen aan de start te
komen. Ik lees vaak dat het verstandig is om 10x het aantal kilometers van de
te rijden afstand aan trainingskilometers te maken, dat haal ik dus echt niet. Of
ik moet niet vanaf 1 januari gaan tellen :). Ik hoop dat ik voor de start op 7000
trainingskilometers zit, misschien een beetje meer, dan ben ik tevreden. Hopelijk
ga ik daar geen spijt van krijgen.
De voorinschrijving is gedaan.
Mijn starttijd zal 16 augustus om 18:15 uur zijn. Vanaf 31 mei kan ik de
voorinschrijving omzetten in een definitieve inschrijving. Het wordt allemaal
echt. Ik zie er verschrikkelijk tegenop. Het lijkt me een geweldige ervaring om
mee te maken. Maar ik weet nu al dat ik mezelf zeker een paar keer tegen ga komen
onderweg. Waar begin ik aan? In een blog van een ultraloopster las ik: “de pijn
verdwijnt, de prestatie blijft”. Ik vind hem wel mooi. Een nachtje goed slapen
en het ergste leed is weer geleden en zakken de moedeloze ervaringen naar de
bodem en komen de leuke dingen weer boven drijven. Na elke tocht ben ik blij om
van mijn fiets te stappen. Na een 300km kan ik me niet voorstellen dat ik terug
op de fiets stap om er nog 300 te rijden, toch viel ik tijdens de 600km ook
niet van mijn fiets. Dus ik denk dat ik in Brest ook ergens de motivatie kan
vinden om terug te rijden naar Parijs.
Inmiddels zijn de eerste
verplichte brevetten gereden. Ik heb twee keer een 200km en twee keer een 300km
gereden. De 400 en 600km ga ik niet dubbel rijden, zo graag fiets ik geen
nachten en dan ben ik toch liever bij mijn gezinnetje. Afgelopen weekend in
Merselo de 300km gereden. Na Zwolle was ik er even helemaal klaar mee, PBP leek
me een onhaalbaar doel, het was me zo tegen gevallen. Ik verbaasde mezelf dat
ik een paar dagen voor de tocht, toch nog zin kreeg om te gaan fietsen in
Merselo. Van voorgaande jaren weet ik
dat het een mooie tocht is, vanuit Merselo langs de Maas op naar Limburg, wat
klimmetjes en dan vanaf Simonskall weer redelijk vlak. De opmerkingen over dat
we na Simonskall vanaf de andere kant, de steile kant, over de Ochsenkopf
moesten, bezorgde me wat zorgen. De klim zou steil zijn, maar hoe steil? Ik en
klimmen is nog steeds geen goede combinatie. En ik en afdalen eigenlijk ook
niet. Dat wordt nog wat bij PBP met 10000 hoogtemeters. Maar ik was die dag
niet de slechtste in het groepje, klimmen ging me eigenlijk best goed af. Ik
zet natuurlijk geen toptijden neer tijdens het klimmen, maar het lukte me om
ontspannen naar boven te rijden. Eindelijk een tocht waarbij ik het 2e
gedeelte sneller reedt als het 1e gedeelte. Valt het dan toch nog
mee met de conditie? De eerst helft heb ik erg rustig gedaan, dus uiteindelijk
kwam ik in een vergelijkbare tijd met de andere twee jaren terug, weer 17uur
aan mijn zadel mogen wennen :)
Het eten is een ander
aandachtspunt. Het eten voor het fietsen gaat goed. Ik probeer wat minder vetten
en meer koolhydraten te eten de dagen voor een lange tocht. Lekker pasta en een
keer pannenkoeken. Lekker, met een goed gevoel, een keertje ongezond
pannenkoeken eten. Tijdens het fietsen eet ik wat ik nodig heb, gewoon waar ik
trek in heb. Dit is de noodvoorraad die met een 300km in mijn tas zit:
Maar van alle snoeperijen zit het meeste aan
het einde nog gewoon in mijn tas. Ik leef op broodjes, banaan, cola, soep, soms
een vegetarische pasta en af en toe wat koek of chocolade. Maar ik kom echt
niet aan de calorieën die ik volgens de GPS zou verbranden, 8674 cal zei mijn
GPS na de 311 km
van Merselo. Laat het wat minder zijn, maar dat eet ik echt niet bovenop de
2000 cal die ik op een normale dag verbruik. Wat wel
jammer is, is dat restaurants allemaal van die enorme porties voorzetten als je
wat te eten besteld. Ik kan alles eten tijdens het fietsen, maar niet zoveel!
Zou het dan toch beter zijn om aan te vullen met gelletjes en reepjes? Ze staan
me zo tegen. En eigenlijk krijg ik geen last van trek tijdens het fietsen. De
dagen daarna is een ander verhaal. Mijn lichaam is zichtbaar aan het herstellen
van de inspanning en wil graag calorieën aanvullen. Dat deed ik niet handig. Om
de terugweg reedt ik langs zo’n Fastfood keten. Dan vond mijn maag niet
verstandig en ik heb er 2 dagen last van gehad. Ik bleef zo misselijk. Dus
ondanks veel verbranden, toch verstandige keuzes maken: veel eiwitten, zuinig
met vetten.
Vrijdagavond start ik met
de 400km van Zwolle. Hopelijk kan ik dan weer een brevet afstrepen van mijn
verplichte lijstje en komt PBP weer een klein stapje dichterbij.
