Weekendje fietsvakantie in Sauerland (brevet Zwolle 600km)

Het begon eigenlijk de hele week al met veel spanning. Een brevet naar Sauerland. Ik ben nog steeds zo bang met klimmen, ik ben er niet goed in, zelfs (vooral) niet in afdalen. En mijn grootste angst was dat ik een (groot) deel van die beklimmingen in de nacht moest doen. En ik zag zo op tegen de afstand. 600km is wel heel veel. En steeds spookte door mijn hoofd, 600km, waar begin ik aan? Dat was mijn grootste fout. Afstand moet je los kunnen laten. Dus ik probeerde er voor mezelf een positieve draai aan te geven: ik ga een weekendje fietsen in Sauerland, genieten van een mooie omgeving en tevens mezelf uitdagen en mijn kwalificatie voor PBP volbrengen.

Hier doe je het toch voor?

Dus zenuwachtig stond ik zaterdagochtend om 9 uur aan de start. Het eerste deel ging goed. Ik reed lekker in de groep mee. De wind stond gunstig en ik kon het tempo van rond de 30 km/uur goed volgen. Ik had mezelf voorgenomen om zelfstandig verder te gaan als het niet ging. Bij het 1^e controlepunt viel de groep uit elkaar. Het tekentje van de controle stond een stukje verder op de GPS, dus een groot deel van de groep reed door. Ik ben lekker wat gaan drinken op het controlepunt bij het recreatiecentrum in Winterswijk. De eerste 90 km zaten er alweer op.  Daarna met Frank doorgereden. De wegen in Duitsland vind ik erg eng. Soms zit je te zoeken waar je moet fietsen, een fietspad afgeschermd van een weg met zwart/witte paaltje, hoe verzinnen ze het? Echt veilig voel ik me daar niet. Er staan 3 randonneurs een band te wisselen en we wachten even. Met z’n 5en rijden we weer door. Bovenaan de eerste klim staat de geheime controle. Ik geef de mannen aan dat ze gewoon door mogen rijden als ik hun klimtempo niet kan volgen. Zo snel klim ik niet en ik wil niks forceren door toch net iets sneller naar boven te gaan dan ik kan. Het is tenslotte nog een heel eind. En weer spookte door mijn hoofd: 600km…….

Na een tijdje rij ik dus toch alleen. Soms een stukje met Leo samen, soms weer alleen. Het is lastig om met het klimmen samen te fietsen. Zeker als we de echt lange klimmen in Sauerland tegen komen. Ik ken de Postbank, de Eltenberg en de Peeskesbult, ik heb af en toe wat in Limburg gefietst, maar dit is wel wat anders. Rond 20:00 uur kom ik de echte bulten tegen. Het gaat goed, de heuvels zijn niet stijl, maar gewoon echt lang. Voor mijn gevoel is het echt 10, 15 km omhoog om vervolgens via mooie overzichtelijke afdalingen weer naar beneden te gaan. Rond 22 uur stop ik even bovenop een berg om van de ondergaande zon te genieten en mezelf even van geschikte kleding voor de nacht te voorzien, zeker de afdalingen zijn erg koud!

Uiteindelijk rij ik in het donker dus toch alleen. Rustig berg op en daarna met steeds meer vertrouwen naar beneden. Thuis gekomen zie ik op mijn GPS dat ik toch topsnelheden boven de 60km/uur heb gehaald, dat is echt heel hard voor mij in het donker. Het fietsen in Sauerland in het donker, waar ik zo tegenop zag, is me erg meegevallen. Het was wel echt donker op veel stukken. Mijn verlichting deed het prima. De paaltjes langs de kant van de weg lichtte al ver voor me op zodat ik de bochten in de weg ver vooruit kon zien. Heel bijzonder om zo te fietsen.

Een stukje voor het controlepunt in Oelde wordt ik ingehaald door Harm, Bram en Rob. Ze waren Leo al gepasseerd en wisten dat ik ergens alleen moest rijden. Ik mocht meerijden, fijn, de nacht alleen vind ik toch wel eng. De klimmen worden wat minder lang en ik kom steeds niet heel lang achter ze boven. Toch wel fijn om weer een beetje gezelschap te hebben.

In Oelde stoppen we wat langer, er zit inmiddels 378 km op. De BurgerKing is helaas gesloten, we eten wat bij de benzinepomp. Ik heb helemaal niet het gevoel dat het half 4 in de nacht is als ik aan een broodje bockworst zit. Het is hier een drukte met de randonneurs, sommige hebben al wat geslapen. We zitten hier wat langer. Daarna nog een klein stukje naar het volgende stempelpunt in Munster. Even een kop koffie en weer verder. Het is alweer licht, maar dat is het moeilijkste punt van de nacht, het is zo koud!!!!!!!! In Oelde heb ik voor de kou al mijn regenjack aangetrokken, maar het blijft koud. En dan begint de slaap even toe te slaan. Goed op blijven letten dus. Maar als het zonnetje eenmaal goed door is, dan is de slaap ook weer snel verdwenen, het is altijd een half uurtje lastig om wakker te blijven.

Rond de 500/520 km gaat het helemaal mis met mij. Ik begin te malen, ben moe, mijn voeten gaan branden, ik heb last van mijn knie die toch behoorlijk beschadigd was bij een communicatiefoutje tussen mijn remmen en voeten. (Ik stond eerder stil dan ik mijn voet uit de pedaal kon krijgen en toch viel ik als in slow motion om.) En die 600km blijft door mijn hoofd malen. Ik zou niet meer in afstanden denken, maar ik ga nu in tijd denken (net zo fout) en het is nog zoveel uur fietsen. Het lijkt allemaal zo ver en zo onmogelijk. Ik zit al zoveel uren op de fiets en dan moet ik nog een paar uur. Bij de Holterberg zakt me de moed helemaal in de schoenen, vooral in die brandende voeten. Ik wil even van mijn fiets, gewoon heel even, de mannen willen door. Ik sukkel erachteraan, had ik beter niet kunnen doen. Maar we hadden vanaf Hengelo wind tegen en ik was bang om in mijn huidige toestand er alleen tegenin te moeten bikkelen. Zelfs stoppen spookte door mijn hoofd, echt stoppen met de finish in zicht. Enig overleg met mezelf: dat betekent of geen PBP of nog een keer 600km fietsen ipv alleen nog “maar” 35km doorzetten. Ik ga alleen verder, gooi op een handig plekje mijn fiets aan de kant, eet wat, drink wat, doe mijn sokken uit. Het helpt voor de motivatie en het helpt tegen de brandende voeten. Het lijkt wel of door de warmte zijn mijn sokken wat te strak gaan zitten. Brandende voeten heeft niks te maken met warmte, maar met drukpunten en doorbloeding. Ik spreek mezelf moed in en trek een eindsprintje die laatste 35km. Uiteindelijk stop ik nog een paar keer een paar minuten en kom slechts 10 minuten na Harm, Bram en Rob binnen, die helemaal verbaasd zijn dat ik er al ben.

Totaaltijd 33 uur en 5 minuten, effectieve fietstijd 30 uur en 9 minuten, gestopt: 2uur en 56 min, zo’n 3500 hoogtemeters, 595 km en prachtig mooi weer. Ruim voor het donker binnen, ik ben trots op mezelf!