Laatste voorbereidingen

Het gaat snel, over precies 1 maand, 20 augustus, hoop ik alweer in Parijs te zijn. Maar voor die tijd moet er nog veel gebeuren.

Een paar weken terug heb ik de definitieve inschrijving binnen gekregen. Startnummer K051, starttijd 16 augustus18:15 uur. Fietskeuring zaterdagochtend om 11 uur. Het wordt allemaal wel echt. Ik had nog een behoorlijke tegenvaller te verwerken. Mijn ouders kunnen niet mee naar Frankrijk. Mijn vader moet geopereerd worden begin augustus en dat is natuurlijk veel belangrijker. Maar ik had hem graag een beetje in de buurt gehad. Nu zal hij op afstandje mee leven. Belangrijkste is natuurlijk dat hij weer helemaal gezond wordt! Gelukkig zijn man en kinderen op de camping en kunnen ze me uitzwaaien en hopelijk ook weer binnenhalen.

Qua training ben ik niet ontevreden. Ideaal had geweest als ik wat kilometers meer aan training had gemaakt. Maar ik heb veel meer kilometers in de benen dan vorig jaar op 31 december. Het blijft passen en meten met kinderen en een baan. Vandaag nog een lekker rondje gefietst, dit keer met de kinderen en op de stadsfiets.

Pascal zelf fietsen en Rianne achterop. 25km en zoveel mogelijk veerpondjes, 3 stuks. De kinderen worden zo vanzelf enthousiast voor het fietsen. Lekker picknicken onderweg. En er is van alles te zien als je over de dijken rijdt. Toch knap voor een jongetje van 7 jaar om, zonder ook maar 1 keer te mopperen, zover te fietsen. Als mama het kan, kan ik het ook, zei Pascal J

Voorzichtig probeer ik een kleine planning te maken. Waar ik ga slapen. Hoe ik de etappes in ga delen. De tracks staan inmiddels op de GPS, de route is ook uitgepijld, dus dat moet goed komen. Een reële planning proberen te maken om in elk geval de tocht uit te rijden in 90 uur. Maar stiekem hoop ik dat ik een paar uurtjes binnen de tijd kan blijven. Zo heb ik wat speling als het allemaal tegen gaat zitten. Met 2x de tijd van de 600km, moet er genoeg tijd overblijven om te slapen onderweg en binnen de 90 uur te blijven. De eerste nacht zal ik doorfietsen. En dan proberen om zo dicht mogelijk in de buurt van Brest te komen voor de eerste uren slaap. Dan op de terugweg nog een tweede overnachting en misschien een derde overnachting. De kinderen hopen natuurlijk dat ik midden in de nacht aan kom. Want omdat opa en oma niet mee gaan naar de camping, mogen ze, op ieder onmogelijk tijdstip, mee om mij binnen te halen.

Verder is het puzzelen. Wat neem ik mee? En vooral: Wat laat ik thuis? Waar ga ik slapen? En vooral heel veel spanning, hoe zal het gaan, hoe zal het zijn? Hoe doe ik het met kleding, neem ik extra mee, kan ik wat wassen? Voorzichtig kijk ik naar de weersvoorspelling. Alsof er iets te voorspellen is een maand vooruit. Spannend! Ik laat het vooral maar over me heen komen. Alsof er iets te plannen is aan een tocht van 1200 km. Ik hoop dat ik over 1 maand terug kan kijken op een mooie ervaring.